Om mijn literatuurlijst op de middelbare school te vullen, las ik Het Gouden Ei van Tim Krabbé. Ik had het boek nota bene gekozen omdat het ‘niet zo dik was’. Nooit had ik verwacht dat het me zo lang zou bijblijven.Nu nóg kan ik me het plot feilloos herinneren, zelfs nadat ik Engelse literatuur heb gestudeerd en ondertussen talloze boeken heb gelezen. Het boek maakte toen al onmiddellijk indruk, omdat het een van mijn grootste angsten bevatte: alleen zijn. Nou was ik een sociale tiener, al dan niet wat excentriek, met een vrij grote poel van contacten. Ook thuis waren we met meer dan gemiddeld (mijn ouders, een zusje, twee…